ارزیابی طرح درس های اعضای هیئت علمی دانشکده پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل

سابقه و هدف: طرح درس توصیف کتبی فرآیند آموزش است که در آن نشان داده می شود چه چیزی، با چه روشی، در چه زمان و مکانی باید یاد گرفته شود و دانشجویان چگونه ارزیابی خواهند شد. این مطالعه به منظور ارزیابی طرح درس های اعضای هیئت علمی دانشکده پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی طرح درس کلیه اعضای هیئت علمی دانشکده پزشکی (علوم پایه و بالینی) و دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل که کارگاه اصول طرح درس نویسی را گذرانده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفت. در ارزیابی اولیه طرح درسها، اشکالات و نواقص موجود یادداشت و در جلسات انفرادی به نویسندگان توضیح داده شد. آیتم های مورد بررسی شامل مشخص بودن نام استاد، نام درس، استفاده از وسایل کمک آموزشی و ... بود که در صورت مشخص بودن نمره 1 و در صورت نامشخص بودن نمره صفر گرفت و بقیه آیتم هایی مانند وسایل کمک آموزشی، روش تدریس و ارزشیابی دانشجو بصورت توصیفی کدگذاری شده و سپس مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه 100% اعضای هیئت علمی علوم پایه، 3/91% اعضای هیئت علمی بالینی و 100% اعضای هیئت علمی دانشکده دندانپزشکی از سخنرانی برای تدریس استفاده می کردند. بیشترین وسایل کمک آموزشی مورد استفاده ویدئو پروژکتور و powerpoint بود که در بین اعضای هیئت علمی علوم پایه 75%، اعضای هیئت علمی بالینی 1/57% و در دانشکده دندانپزشکی 100% کاربرد داشت. 3/58% از اعضای هیئت علمی علوم پایه، 2/14% از مدرسان بالینی از آزمون های تکوینی (formative) ( کوئیز، میان ترم و... ) برای ارزیابی دانشجو استفاده کردند. اما هیچیک از مدرسان دندانپزشکی از کوئیز استفاده نکردند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که اکثریت اعضاء هیات علمی از امتحانات تکوینی برای ارزیابی دانشجو استفاده نمی کنند و طرح درس خود را بصورت مکتوب ارائه نمی دهند که لازم است برنامه ریزی بیشتری جهت رفع مشکلات آنها صورت گیرد تا نوشتن طرح درس به کارهای روتین و دائم اعضای هیئت علمی تبدیل گردد.